Het temmen van de wolf
Devotieprent die het moment vastlegt waarop de wolf Franciscus een poot gaf als teken van akkoord. De wolf wordt geïllustreerd als een lammetje. Op de achtergrond verschijnt de lokale bevolking die bang en tegelijkertijd verbaasd is over het wonder dat Franciscus heeft verricht. Onderaan staat de Franse tekst Le loup de Gubio – gemaakt in de 19de – 20ste eeuw en gedrukt door Felix Alcan (1841 – 1925) – uitgever
Het temmen van de wolf
In de tijd dat Franciscus van Assisi in de stad Gubbio vertoefde, dook daar in de omgeving een grote, woeste en bloeddorstige wolf op, die niet alleen dieren maar ook mensen verslond. Uit angst voor de wolf durfden de inwoners het dorp niet te verlaten. En als mensen het dorp verlieten, deden ze dat gewapend alsof het oorlog was. Franciscus trok echter ongewapend het woud in. Hij sloeg een kruis en trok de stad uit, geheel en al vertrouwend op God. Bij hun ontmoeting naderde de wolf Franciscus met opengesperde muil en onthulde hij zijn tanden. Franciscus liep naar hem toe, maakte een kruisteken over hem en sprak hem aan: “Broeder wolf, ik begrijp dat je dieren en mensen aanvalt omdat je honger hebt. Laten we een afspraak maken. Als de mensen jou te eten geven, beloof je dan dat je hen niet meer zal aanvallen?”. Een wonder geschiedde! Vlak nadat Franciscus het kruis op de wolf had gemaakt, sloot hij zijn bek en naderde hem als een lammetje. De wolf gaf Franciscus een poot als teken van akkoord. En zo werd de wolf langzaam een vriend voor de mensen en hun kinderen.
De devotieprenten die het temmen van de wolf illustreren, concentreren zich op twee essentiële momenten: het moment waarop Franciscus het kruisteken maakt dat de wolf kalmeerde als een lam en het moment waarop de wolf een poot gaf als teken van akkoord. Ongeacht de hoofdscène worden de bange mensen van het dorp op de achtergrond geïllustreerd.